Większość panów na Schlemminie i Tribohm było ludźmi nieprzeciętnymi i pełniło bardzo ważne funkcje państwowe i wojskowe. Z uwagi na historię tej części Pomorza, która często zmieniała przynależność państwową, byli oni poddanymi królestwa Szwecji lub Danii albo Prus. Tradycja wojskowa w rodzinie przetrwała do wieków późniejszych.

Już rycerz Heinrich otrzymał w roku 1321 tytuł Książęcego Marszałka.
W XVI wieku Claus von Thun (1580-1630) uchodził za bardzo oświeconego człowieka. W wieku 12 lat trafił na dwór księcia pomorskiego Bogisława w Barth. Tam poznał dzieła Arystotelesa, historię i mitologię grecką. Potem studiował na uniwersytecie w Rostocku  i Tübingen, a potem w Leiden wraz ze swoimi braćmi Matthäus i Otto. Po studiach podróżowali po Niderlandach, Anglii, Francji i Włoszech aby nauczyć się języków używanych na dworach Europy.
Otto Christoph von Thun (1664-1743) XI Pan na Schlemminie, służył w armii szwedzkiej i z Regimentem Pomorskim brał udział w wyprawie wojennej w 1691 nad Renem.
Joachim Friedrich von Thun (1699-1777) po studiach na paru uniwersytetach i wielomiesięcznych podróżach wstąpił na służbę na dworze Księcia Wirtembergii i został Podczaszym Cesarza Karola Alexandra a wkrótce otrzymał Wielki Krzyż Zakonu Św. Huberta. Cieszył się też zaufaniem króla szwedzkiego Friedricha Adolfa i jego małżonki i na pamiątkę swojego pobytu na dworze szwedzkim przywiózł do Schlemmina portrety pary królewskiej.
Otto Balthasar von Thun (1721-1793) Założyciel linii śląskiej, stryj mojego pra-pra-pradziadka Karola Ferdynanda. Był Generalleutnantem i Komendantem 1 Eskadry Dragonów Zastrow. Wsławił się udziałem w wojnach śląskich i Wojnie Siedmioletniej. Zmarł 27 czerwca 1793 w Wriezen an der Oder, gdzie wystawiono mu pomnik na tamtejszym cmentarzu i jest wymieniany wśród znanych postaci tego miasta.  

Ulrich von Thun (1707-1770) drugi syn XI Pana na Schlemminie, Otto Christopha. Był wychowawcą Księcia Dziedzica Fryderyka von Sachsen-Gotha-Altenburg. Był typowym przedstawicielem oświecenia, zaprzyjaźniony z dworami europejskimi; znał się z  Voltaire'em.  
Wilhem Ulrich von Thun (1784-1862) od 1790 podporucznik potem kapitan i major pułku przybocznego królowej szwedzkiej. Adiutant królewny szwedzkiej Bernadetty. Po przyłączeniu tego obszaru do Prus w 1815, Wilhelm służył Prusom w Paryżu, potem był Generalnym Pełnomocnikiem Prus w Petersburgu, od 1837 Wysłannikiem Prus w Kassel, w 1839 generałem brygady, 1845 Wysłannikiem Prus w Stuttgarcie, 1846 generałem dywizji a od 1851 w stanie spoczynku wreszcie w Schlemminie.